تماشا گه راز

شب چو در بستم و مست از می نابش کردم       ماه اگر حلقـــه به در کوفت جوابش کردم

دیدی آن تـُرک ختـا  ،  دشمن جان بود مــرا       گرچه عمری به خطا دوست خطابش کردم

منــزل مردم بیـــگانه چـُــو شـد  خانه چشــم       آنقــــدر گـــریه نمــودم  که خـرابش کردم

شـــرح داغ دل پروانه  ، چو گفــــتم با شمع       آتــشــی در دلــــش افکــنـدم و آبش کردم

غرق خون بود و نمیــمُرد  ز حسرت  فرهاد       خواندم افســـانه شـیرین و بخوابش کردم

دل که خونابه  غــم بود  و جگر گوشـــه درد       بر ســر آتــش جــور تو ، کبــــابش کردم

زنـــدگی کردن من  مـُـردن  تــدریجــــــی بود       آنچـــه جان کند تـنم ، عمر حسابش کردم 

 شاعر:فرخی